وکیل حقوقی به چه کسی گفته می شود؟

یک وکیل و مشاوره حقوقی به چه کسی گفته می شود؟

وکیل حقوقی کسی است که کارش مشاوره درمورد قانون و تهیه پرونده های دادگاه یا صحبت از یک طرف پرونده در دادگاه است.

ممکن است شما بارها این جملات به گوشتان خورده باشد :

- او تا زمانی که وکیل خود را ندیده بود از گفتن چیزی خودداری می کرد.

- وکیل این شرکت گفت که زمینه هایی برای اعتراض به این حکم وجود دارد.

- او یک وکیل دادگستری است که در زمینه خانواده و طلاق توافقی تخصص دارد.

یا جملاتی مانند این ها.

در واقع میتوان گفت یک وکیل حقوقی کسی است که حرفه اش انجام دادخواست برای مشتری یا مشاوره در مورد حقوق و تعهدات قانونی در سایر امور است. وکیل  شخصی است که وکالت می کند ، حال میتواند با عناوینی چون وکیل دادگستری ، وکیل شرعی و قانونی ، وکیل دفاتر اسناد رسمی، قانون مدنی یا حتی مشاور  یا کارمند عمومی باشد که قانون را آماده ، تفسیر و اعمال می کند ، اما نه به عنوان یک دبیر اجرایی قانونی یا منشور.

 

نقش وکیل حقوقی

کار به عنوان وکیل شامل کاربرد عملی تئوری ها و دانش حقوقی انتزاعی برای حل مشکلات خاص فردی یا پیشبرد منافع افرادی است که وکلا را برای انجام خدمات حقوقی استخدام می کنند. نقش وکیل در حوزه های قضایی مختلف بسیار متفاوت است. 

 

فرق یک وکیل عادی با وکیل دادگستری چیست؟

در عمل ، حوزه های قضایی حق خود را در تعیین اینکه چه کسی به عنوان وکیل شناخته می شود ، اعمال می کنند. در نتیجه ، ممکن است معنای اصطلاح "وکیل" از مکانی به مکان دیگر متفاوت باشد.

برخی از حوزه های قضایی دارای دو نوع وکیل ، وکالت و وکالت دادگستری هستند ، در حالی که برخی دیگر این دو وکیل را ادغام می کنند. وکیل دادگستری وکیلی است که در جلسات دادگاه عالی تخصص دارد. وکیل دادگستری است که برای تهیه پرونده ها و مشاوره در مورد موضوعات حقوقی آموزش دیده و می تواند از وکالت افراد در دادگاه های بدوی برخوردار باشد. هر دو وکیل دادگستری و وکیلان معمولی دانشکده حقوق را گذرانده و آموزش عملی لازم را پشت سر گذاشته اند. با این حال ، در حوزه های قضایی که حرفه انشعاب وجود دارد ، فقط وکلای دادگستری به عنوان اعضای کانون وکلای مربوطه پذیرفته می شوند.

 

وظایف وکلای حقوقی

در اکثر کشورها ، به ویژه کشورهای حقوق مدنی ، رسم دادن بسیاری از وظایف قانونی به دفاتر اسناد رسمی ، دفتریاران و دبیران قانون مدنی وجود داشته است. از آنجا که اصطلاح وکیل به یک نوع ارائه دهنده خدمات حقوقی با اهداف عمومی اطلاق می شود ، مشاغل حقوقی آنها شامل تعداد زیادی از انواع مختلف مسائل حقوقی است که برای آنها آموزش دیده اند و در نتیجه این اشخاص به عنوان حقوقدان شناخته می شوند و برخی از آنها وکلائی هستند که مجوز فعالیت در دادگاهها را دارند. تدوین کلیات دقیق که همه کشورها را با مشاغل حقوقی متعدد در بر بگیرد دشوار است ، زیرا هر کشور به طور سنتی روش خاص خود را در تقسیم کار حقوقی بین انواع مختلف متخصصان حقوقی داشته است.

در کشور ایران، با توجه به انواع پرونده های موجود در دعاوی که به دسته های دعاوی مدنی و کیفری تقسیم بندی می شود، لذا وکالت در دعاوی نیز به دو دسته وکالت در دعاوی مدنی و وکالت در دعاوی کیفری تقسیم بندی میگردد.

 

وکالت در دعاوی مدنی :

وکالت در دادگاه‌هایی که به پرونده‌های مدنی رسیدگی می‌کنند شامل تمام اختیارات راجع به محاکمه است جز آنچه را که موکل استثنا کرده باشد. با وجود این، برای دخالت وکیل در بعضی امور، نیاز به تصریح در وکالت‌نامه دارد مانند:
 
- وکالت راجع به اعتراض به رأی، تجدید نظر، فرجام خواهی و اعاده دادرسی؛
 
- وکالت در سازش و مصالحه؛
 
- وکالت در تعیین کار‌شناس؛
 
- وکالت برای درخواست صدور برگ اجرایی و تعقیب عملیات مربوط به اجرای حکم و گرفتن وجوه پرداخت شده به نام موکل و ….

 

وکالت در دعاوی کیفری :

در دعاوی جزایی، طرفین دعوا می‌‌توانند، وکیل یا وکلای مدافع خود را انتخاب و معرفی کنند. بیشتر پرونده‌های کیفری پس از تحقیقات مقدماتی در دادسرا، به همراه کیفرخواست در دادگاه مطرح می‌شوند. از این‌رو وکیل هم در مرحله رسیدگی مقدماتی و هم دادرسی نقش دارد. در مرحله مقدماتی، متهم می‌تواند در دادسرا یک نفر وکیل همراه خود داشته باشد.